ҳавво — [حوا] д. Ҳавво (ба маънои «зиндагӣ»), тибқи таълимоти динӣ, модари инсонҳо, уммулбашар, ҳамсари Одам алайҳиссалом, ки дар фарҳанги аврупоиён ба шакли Ева маъмул аст … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
қобил — I [قابل] а 1. қобилиятнок, истеъдоднок, мустаид, лаёқатманд; қобили ҳунаре донистан касеро ба ҳунаре лоиқ ҳисоб кардан 2. лоиқ, сазовор, муносиб; қобили чизе (ё коре) а) сазовори (лоиқи) коре ё чизе, арзанда ба коре ё чизе: қобили мадҳ, қобили… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
одам — I [آدم] исми машҳури асотирӣ ва динӣ, нахустинсон, абулбашар, ҳазрати Одам (а), ҷуфти Ҳавво II [آدم] 1. одамизод, инсон, башар; кас, шахс; хона ба палосу одам ба либос (мақ.) 2. хизматгор, навкар 3. халоиқ, мардум; одам шудан соҳиби маърифат… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
уммулхалоиқ — [ام الخلائق] а. кит 1. д. модари мардумон 2. лақаби Ҳавво, ки мувофиқи ривояти китобҳои динӣ аввалин зане дар рӯи олам будааст … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ